Drapieżny koronawirus contra wędkarskie, majowe święto

Kilka ładnych tygodni spędzonych w domu, zakazy wstępu do lasu i ogólny strach przed zakażeniem i chorobą, zaczęły w mojej psychice mieć znaczenie. Dobrze, że potrafię znależć sobie jakieś zajęcie, zresztą "przy domu" zawsze jest sporo pracy. W garażu u kolegi Zbyszka czekała na remont nasza stalowa łódka /opiszę remont w osobnej relacji/, a że postanowiliśmy zrobić "generalny", więc też się nie nudziliśmy.
Chciałoby się jednak wyskoczyć do lasu, nad jezioro; wypróbować przynęty ulepszane w długie zimowe wieczory.
 Nie narzekajmy, inni mają gorzej...
Tak wypadło, że w pierwszy dzień maja wybrałem się na drapieżnika...samotnie. Postanowiłem powitać świt nad wodą. Jezioro oświetlone pierwszymi promieniami słońca, spokojne...to trzeba zobaczyć. Ciszę zakłócały jedynie ptaki, witające swoim śpiewem wiosenny poranek. Maj to najpiękniejsza pora roku...

Wyremontowana, a raczej wypieszczona łódka, stała, wyczekując na mnie przy brzegu. Zrobiliśmy kawał dobrej roboty...nie chwaląc sie zbytnio.😉😉




Spojrzenie na drugi brzeg, kilka przemyśleń i "marszruta" opracowana. Lubię mieć plan, bo pózniej można już tylko zająć się łowieniem.


Na wodzie jestem "o dziwo" sam /może to za wcześnie/, ale wcale się tym nie martwię. Rzesze ptactwa, obok w Rurzycy krzykliwe żurawie i latające nad głową łabędzie, które nie są wcale ..."nieme". Przyroda chyba zapomniała o człowieku, a może odpoczęła, bo mam wrażenie, jakby to całe towarzystwo wcale się nie przejmowało moją obecnością.


Słoneczko już było wyżej i na wodzie pojawił sie kolega Roman. Pstryknął mi fotkę, więc możecie podziwiać naszego "Potiomkina II" w całej okazałości. Czyż nie jest piękny...?



Nad wodę wziąłem jak zwykle kijka "okoniowego", bo na zatoce postanowiłem spróbować złowić tego pasiastego rozbójnika. Trochę jednak wiało, woda mocno falowała i wyciągałem wszystko czego zupełnie nie planowałem.😀


Nie byłbym sobą i uparcie biczowałem wodę ultralightem, no i trafiłem kilka okonków w rozmiarze około 20 cm. Przkonało mnie to tylko do podjęcia wyzwania, zmierzenia się ze szczupakiem.


Przelatujące łabędzie co chwilę zmuszały mnie do chwytania za aparat. Piękny widok...



Kilka rzutów i charakterystyczne drgnięcie na blanku /uwielbiam to/. Czekając na takie odczucia mogę wstawać bardzo wcześnie rano i pływać wiele godzin. Tego bakcyla połknąłem już na zawsze i wszystkie koronawirusy razem wzięte mogą mnie...."wężykiem Jasiu, wężykiem". Złowiłem w tym dniu kilkanaście sztuk, niestety nic godnego uwagi; największy to 59 cm. Ale zabawa była PRZEDNIA.👍




Pozdrawiam-Janusz

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rurzyca czy Piława? wędkarski dylemat.

Obraz
Namówiłem Tomka na wypad nad Rurzycę, na klenie. Nie było łatwo , bo ta rzeczka jest dosyć daleko w jego klasyfikacji . Ale opowiadania o wielkich kleniach i innych rybach pływających w Rurzycy trochę go przekonały. Do ujścia z jeziora Górnego trzeba było pobrodzić bardzo cicho sporą płycizną wzdłuż trzciny. Pogoda piękna, słoneczna, tylko małe chmurki na niebie. Na jeziorze jak zwykle pusto i spokojnie, tylko lekki wiaterek marszczył wodę. Idąc blisko przybrzeżnego pasa trzcin, można było obejrzeć kilkanaście mieniących się na niebiesko i zielono małych ważek. To świtezianki, niebieskie samczyki i zielone samiczki. Uwieczniłem chyba jakąś randkę tych ładnych owadów, bo zupełnie były zajęte sobą na mnie nie zwracając żadnej uwagi.  Mój aparat nie ma niestety żadnych filtrów polaryzacyjnych, ale brodząc w czystej wodzie doskonale było widać stada drobnicy przemykające pod nogami. Spotkaliśmy również sporego klenia, takiego 2 kilowego "profesor...
Czytaj więcej

Rozpoczynamy sezon...nareszcie

Obraz
Juz poza nami wiele długich, szaroburych tygodni zimowych. Łatwiej byłoby je przetrwać, gdyby ta zima była zimą z dawnych lat, z mrozem, śniegiem itp. To co za nami z zima, którą pamiętam nie ma nic wspólnego. Z naszego, wędkarskiego spojrzenia to czas stracony, brak lodu na jeziorach był "gwożdziem" do naszego nastroju. Gdy prognozy obwieściły kilka słonecznych, wiosennych dni to skrzyknęliśmy się szybko i o póżnym poranku meldowaliśmy się na najładniejszym parkingu po tej stronie Wisły.😁😁 Tej "niby zimy" nie wystawiliśmy łódki na brzeg /i słusznie/, więc wody do wylewania było sporo, trochę jesiennych liści i gałęzi. Łowisko czekało, więc uporaliśmy się z tym szybko. Zbyszek do wioseł, ja z Romanem na "balaście". Roman wyławiał cieńkie płaty lodu z porannych przymrozków. Roman wyławiał cieńkie płaty lodu z porannych przymrozków. Nareszcie na łowisku, pogoda przepiękna, my w cudownych humorach z nadzieją na pierwsze, szybkie brania ryb. Łowimy na tzw. ...
Czytaj więcej

"...nie ważne jak zaczynasz..."

Obraz
  'Przysłowia mądrością narodów", nie zawsze jednak właściwie interpretowane, a mój tytuł dzisiejszego opowiadania "pachnie bardziej każdemu...polityką. Ja jednak dalece odbiegam od takich porównań. Ale do "brzegu", wyjechaliśmy z domu o godzinie szóstej, zabierając ze sobą kolegę Romana /nasze łódki obijają sie burtami w porcie/. Romana standartem jest rozpoczynanie połowów w bardzo późnych porannych godzinach. Jak przyznacie, jezioro przywitało nas ...pięknie. Panowie ostro zabrali się do przygotowania łódek , każdy od dawna wie, co ma robić. Pływamy ze sobą już ładnych parę lat. Jak zwykle sporną kwestią są zwykle...kierunki. Zgodnie zresztą ustalilismy pobliską zatokę na początek połowów. W oddali na zdjęciu można zobaczyć kolegę Janka , który wybrał sobotę na czas wędkarskich połowów. Nam zatoka nie przyniosła specjalnych wyników, padły jakieś "szczypaki" nie warte zdjęć i słów, okoń nie współpracował. Kolega Janek wyprzedził nas, zmieniając miejs...
Czytaj więcej